Bir İstatiksel Veri Olarak İnsanlık

According to IOM, “Two shipwrecks off the coast of Libya yesterday claimed the lives of nearly 100 people, including woman and kids, pushing the death toll in the Mediterranean to over 900 this year.”

“*Nearly 100 people”

“100’e yakın insan”

Öldü.

“Including woman and kids”

“Aralarında çocuk ve kadınların da bulunduğu”

İsimsizlik. Bir istatistikten ibaret olarak ölmek. tüm insanlığın, medeniyetin gözleri önünde. Hatta tam olarak istatistik bile olamamak, 98 kişi mi öldü yoksa 100’e yakın kişi mi, bu sene “onurlu bir hayat için” yola çıkan 892 kişi mi öldü yoksa “neredeyse” 900 kişi mi?

Ya 899. kişi siz olsaydınız? Ya da dün batan botun içinde “kurtulan” 30 kişiden biri olsaydınız ve tanıdığınız herkes, anneniz, babanız ve küçük kardeşiniz, gözlerinizin önünde dalgaların altında kaybolmuş ve bu yalnızca siz de en az sizi kurtarmaya tenezzül bile etmeyen ve ölümünüze göz yuman insanlar kadar onurlu yaşamak istediğiniz için olsaydı?

Eğer Libya açıklarında, sözüm ona “100’e yakın” yunus bir balıkçı teknesinin ağına takılsaydı. Can çekişseler, ölüm kalım savaşı verseler ve hatta ölseler ve kıyıya vursalardı. Tüm Avrupa da buna sessiz kalsaydı, hayır veya deseydi ki “100’e yakın ölü yunus kıyıya vurdu ve biz yalnızca ölümlerini izledik, drone’lar ile kayda aldık ve hatta biz onlara “orada yüzmeyin” de demiştik.

Hayır, bu olmazdı. Çünkü biz hayvanları seviyoruz.

Ve hayır binlerce insan bir çatışma sonucu da ölmedi, bu insanların hepsi gözlerimizin önünde -yalnızca yaşamak için çıktıkları yolda- boğularak öldü. İsimlerini bile bilmeden, kendimizinkinden çok daha değersiz gördüğümüz hikayelerini hiç dinlemeden, boğulmaya terk ettiğimiz “100’e yakın” insan, bir dünya savaşında falan ölmedi. Hayat savaşında öldüler. Yaşamak savaşında. korku ve dehşet içinde, her dilde istedikleri yardıma, hiçbir dilde karşılık alamayarak ve her seferinde bu sessiz bencilliğin yanlarına kalmasını öfkeyle izlemek zorunda kalarak son nefeslerini verdiler.

Yalnızca “ya onurlu bir yaşam ya da bu yolda ölüm” dedikleri için öldüler.

Yaşamak savaşından muaf on binlerce mültecinin ve hala bu savaşa devam etmek zorunda olan her birimizin anısına.

Gittikleri yerde onurlu bir hayat yaşamaları umuduyla.

Yazan: Elif Arıcıoğulları Korkut